(Εφεσ. Β' 4-10)
Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. &Κονίτσης
e-mail: ioil.konitsa@gmail.com
Ο Απόστολος Παύλος
βρισκόταν δέσμιος κατά την πρώτη φυλάκισή του στη Ρώμη (62 ή 62 μ.Χ.), για την
αγάπη και την δόξα του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Κατά την ευλογημένη του
συνήθεια, αποστέλλει επιστολή στους πιστούς της Eκκλησίας της Εφέσου,
όπου μεταξύ των άλλων τους αναπτύσσει την μεγάλη δογματική αλήθεια, ότι ενώ στο
παρελθόν ήταν πνευματικώς νεκροί, εξ' αιτίας των αμαρτιών τους, τώρα έχουν
ζωοποιηθεί από τον ίδιο τον Χριστό!
Το
Αποστολικό λοιπόν ανάγνωσμα, κηρύσσει βαθύτατες αλήθειες και είναι ανάγκη να
σταθούμε και να δούμε αυτή ακριβώς την ουσία του όλου θέματος. «Και όντας ημάς, νεκρούς τοις παραπτώμασι,
συνεζωοποίησε τω Χριστώ» (Εφεσ. Β' 5).
Αλλά
ποια είναι η νέκρωση για την οποία γίνεται λόγος; Δεν είναι, παρά ο θάνατος της
ψυχής.